श्रवणीय गाणी, देखणा नाच आणि कलंदर कलाकारांचा अभिनय; असा मिलाप यावेळी टीपी ३ मध्ये. थोडक्यात सांगायचं तर, 'टाइमपास' पेक्षा दहा
मोठ्या मानसिक आणि शारीरिक आघातानंतर खचून गेलेल्या अनन्याला कसा? कोण? कधी? का? आधार देतो. त्यामागे त्या-त्या व्यक्तीचा काय विचार असतो?
महिला क्रिकेटपटूंनी स्वतःची ओळख मिळवण्यासाठीची केलेली धडपड, क्रिकेटपर्यंत मुला-मुलींमधील भेदभाव आणि महिला क्रिकेटपटूंना तेव्हा मिळालेला दुजाभाव; या सगळ्या मुद्द्यांवर सिनेमा
महाराष्‍ट्राच्या लोकजीवनाशी एकरुप झालेला मनोरंजनाचा लोककला अविष्कार म्हणजे तमाशा. गीतकथा असं ही म्हणता येईल. हे सर्व फोड करून सांगण्याचं प्रयोजन
नैतिकतेचा मुखवटा घेतलेल्या समाजाचे वास्तव आपल्या 'वाय' सिनेमात दिसते. वास्तववादी आणि मन सुन्न करणारी ही कथा मराठी सिनेमांच्या पटलावर आज
'मर्द को दर्द नहीं होता' सारख्या चित्रपटातून उत्तम पदार्पण करणाऱ्या अभिमन्यू दासानीला 'निकम्मा' सारखा सिनेमा का करावा वाटला असावा? याची
माणूस स्वार्थासाठी कोणत्या थराला जाऊ शकतो? तो तसा का वागतो याचा मानवी प्रपंच सिनेमात पाहायला मिळतो. मार्मिकतेने अत्यंत उपहासात्मक पद्धतीनं
रोमियो आणि ज्युलिएट एकत्र यावेत की येऊ नयेत? हे उत्तर तुम्हाला मिळेल किंवा मिळणार नाही. पण रोमियोला समजून घेण्याचा प्रयत्न
महाराष्ट्रात राजकारण हा मुद्दा सध्या ऐरणीवर असताना आनंद दिघे यांच्या आयुष्यावर आधारित असलेला ‘धर्मवीर मुक्काम पोष्ट ठाणे’ या चित्रपटाबद्दल रसिकांच्या
दिग्पाल लांजेकर यांच्या अष्टकामधला चौथा चित्रपट ‘शेर शिवराज’ सुरु होतो एका गाण्यापासून ज्यामध्ये महाराजांच्या सर्व शिलेदारांची ओळख करून देण्यात आली