'मर्द को दर्द नहीं होता' सारख्या चित्रपटातून उत्तम पदार्पण करणाऱ्या अभिमन्यू दासानीला 'निकम्मा' सारखा सिनेमा का करावा वाटला असावा? याची
माणूस स्वार्थासाठी कोणत्या थराला जाऊ शकतो? तो तसा का वागतो याचा मानवी प्रपंच सिनेमात पाहायला मिळतो. मार्मिकतेने अत्यंत उपहासात्मक पद्धतीनं
रोमियो आणि ज्युलिएट एकत्र यावेत की येऊ नयेत? हे उत्तर तुम्हाला मिळेल किंवा मिळणार नाही. पण रोमियोला समजून घेण्याचा प्रयत्न
सांगीतिक मेजवानी म्हणजे मी वसंतराव, चाळिशीनंतर घडलेल्या सुरेल कारकिर्दीची कहाणी म्हणजे मी वसंतराव, आलाप आणि तानांसोबत लावणीचा ठसका आणि आयुष्य
चित्रपटाची कहाणी सुरु होते एका लहान मुलावर झालेल्या हल्ल्यापासून. या मुलावर फक्त एकाच कारणासाठी हल्ला होतो, ते कारण म्हणजे हा
चित्रपटाची कथा सुरु होते नागपूरमधील गड्डीगोदाम आणि तिथल्या झोपडपट्टीतील लोकांपासून. इथे चित्रपटाला खास नागराज मंजुळे टच प्रकर्षाने जाणवतो.
महाराजांच्या शिलेदारांच्या पराक्रमाची गाथा लेखक दिग्दर्शक दिग्पाल लांजेकर याने त्यांच्या 'पावनखिंड (Pawankhind)' सिनेमात मांडली आहे. सोबतच उपरोक्त घटनेची पार्श्वभूमी, त्याची
गेल्या काही दिवसांपासून बॉलीवूडमध्ये महिलांची सशक्त पात्रे लिहिली जात आहेत. दिग्दर्शक बेहजाद खंबाटा यांने ‘A Thursday’ याने नैना (यामी गौतम)
लग्न हा कुटुंब व्यवस्थेचा कणा समजला जाणतो. लग्न हे केवळ एका जोडप्याचं एकत्र येणं नसतं, तर दोन कुटुंबांचं एकत्र येणं
सरळसोप्प्या भाषेत, घटनांमधून, गोष्टीतून दिग्दर्शकानाने 'एलजीबीटी कम्युनिटी'ची सद्य-परिस्थिती आपल्यासमोर मांडली आहे. आधुनिक भारतातील 'अभिव्यक्ती'ची व्याख्या बदलणे गरजेचे आहे, हाच संदेश