खरंतर मराठी चित्रपटांना शिवकालीन चित्रपट नवे नाहीत. चित्रतपस्वी भालजी पेंढारकरांनी आपल्या चित्रपटांतून छत्रपती शिवाजी महाराज उभे केलेच शिवाय शिवमूल्यांना पुन्हा एकदा मोठ्या
केवळ सरधोपट पद्धतीने काही गोष्टींना हिरवा कंदील दाखवल्यामुळे ही सगळी गडबड झाली आहे. पण ही गडबड डॉ. अमोल कोल्हे (Amol
नागपूर भागात शेर शिवराजचं पोस्टर लपवून ठेवलं जात असल्याची घटना घडली आहे. त्यामुळे प्रेक्षकांना शो असल्याचंच कळत नाहीय. हे फार
नवं तंत्रज्ञान येणं ही चांगली बाब आहे. या गोष्टीशी जुळवून घ्यायला हवंच. पण ते घेताना आलेलं तंत्रज्ञान खरंच आपल्यासाठी योग्य
लोकांची अभिरूची काहीशी बदलल्याने टीआरपीच्या स्पर्धेत नवी चॅनल्स आघाडीवर असल्याचं दिसू लागलं आहे. हे सगळं एका बाजूला. यात गेल्या काही
अनेक नाटकं आली आहेत. पण नव्याने सुरू झालेल्या या दुनियेत एक नवीन अडचण नाट्यउद्योगाभवती घोंगावते आहे, ती आहे पब्लिसिटीची! दुर्दैवाने
आता आमीर आणि अनुपम खेर यांच्यात काय झालं ते सगळ्या जगाला माहीत आहे. हवं तर तुम्ही ते गुगलही करू शकता.
या रविवारी मुंबईत ‘सही रे सही’चा प्रयोग होता. तर पुण्यात ‘दादा एक गुड न्यूज आहे’ या नाटकाचा प्रयोग होता. या
नागराज असो वा दिग्पाल.. लोकांचं रंजन आणि डोळ्यात थोडं अंजन हे ब्रीदवाक्य घेऊन हेे दोन तरूण आपआपली कलाकृती घेऊन थिएटरवर
बऱ्याच काळानंतर फार इंटरेस्टिंग सिच्युएशन तयार झाली आहे आपल्याकडे. खरंतर गेल्या दोनेक वर्षापासून आपल्याकडे कोरोनामुळे परिस्थिती अत्यंत वाईट होती. आपल्याकडेच