अलेक्झांड्रा थिएटरची ‘विशेष दखल’ घेण्याची ठळक कारणे म्हणजे, येथे प्रामुख्याने हाॅलिवूडचे बी आणि सी ग्रेड चित्रपटाचे हिंदीत काही वेगळेच नामकरण
त्या काळात अनेक चित्रपटाच्या पहिल्या दिवशी तर गर्दी असेच, पण तो सुपरहिट ठरल्यास अनेक आठवडे आणि पब्लिकला आवडले नाही तरी
डायना थिएटरमध्ये स्टाॅलच्या पहिल्या चार रांगांच्या तिकीटावर नंबर नसे. तुम्हाला वाटेल किती छान. पण जाळीच्या दरवाज्याला सगळे पब्लिक खेटून चिकटून
चित्रपटाच्या पडद्यावर पोहचण्याच्या प्रवासात डिजिटल युग येण्यापूर्वी अगदी दीर्घकाळ प्रिन्टचे युग होते. पब्लिकच्या भाषेत त्याला रिळे म्हणत. त्यात एक दोन
दक्षिण मुंबईतील ताडदेव नाक्याजवळ ‘गंगा आणि जमुना’ अशी जुळी थिएटर सुरु होताना असाच आनंद झाला. १९७२ सालची सुरुवातच अशा आनंदाच्या
मॅटीनी शोच्या या लोकप्रिय कल्चरची काॅलेज स्टुडन्समध्ये ‘जबरा क्रेझ’ होती. माझ्यासारखे अनेकजण आपले लेक्चर बुडवून मॅटीनी शोला जाऊन बसत. त्यातून
मिडियात आल्यावर मी एकूणच मनोरंजन क्षेत्राचा खोलवर शोध घेण्याच्या स्वभाव आणि सवयीने चित्रपटगृहांच्या इतिहासात डोकावत असे. अनेकांना माझी ही भटकंती,
माझ्यासाठी हा अनुभव नवीन होता. अशा पब्लिक काॅमेन्टसप्रमाणे 'मनोरंजन' फ्लाॅप झाला आणि तीन दिवसांतच त्याची करंट बुकिंगची खिडकी उघडली आणि
साठ आणि सत्तरच्या दशकातील ‘आमचे गिरगाव’ काही वेगळेच होते. आता उरल्यात त्या फक्त जुन्या गिरगाव आठवणी. गिरगाववर ठसठशीत असा मराठी
फार पूर्वी अनेक सिंगल स्क्रीन थिएटर्समध्ये स्टाॅलच्या मोजून तीन अथवा चार रांगा असत आणि माझ्यासारख्याला त्याचेच तिकीट परवडत असे. पडद्यासमोरच्या