सिनेमासंगीताच्या इतिहासात मोहम्मद रफ़ी (Mohammed Rafi) यांच्या नावाशिवाय आपण तसूभरही पुढे सरकू शकत नाही. रफी यांच्या स्वराचे चाहते जसे आपल्या
हिंदी सिनेमाच्या संगीत नियोजनामध्ये महिला संगीतकारांचा सहभाग हा खूप कमी आहे. संगीतकार उषा खन्ना यांचा एकमेव अपवाद वगळला तर महिला
काही कलाकृती कधीच जुनी होत नाहीत किंबहुना काळानुरूप त्यातील नवनवीन सौंदर्य स्थळे जाणवल्याने त्या आणखीनच आवडू लागतात.
नूतन या अभिनेत्रीने पन्नास आणि साठच्या दशकात आपल्या अभिनयाने हिंदी सिनेमाला समृध्द केले होते. सत्तरच्या दशकात ही काही चित्रपटातून आपल्या
धर्मेंद्र (Dharmendra) यांचे रुपेरी पडद्यावर १९६० साली अर्जुन हिंगोरानी यांच्या ‘दिल भी तेरा हम भी तेरे’ या चित्रपटातून आगमन झाले. या
प्रेक्षकांचं कलावंतांवर असलेले प्रेम हा अनादी काळापासून चर्चेचा विषय आहे. कधी कधी मात्र या प्रेमाचा अतिरेक होतो. कडेलोट होतो. हाच
सर्वसाधारणपणे चित्रपटाचे जे संगीतकार असतात तेच चित्रपटाचे बॅकग्राऊंड म्युझिक देखील करत असतात. यात काही अपवाद नक्कीच आहेत. पण एक अध्याहृत
एखादी भूमिका एखाद्या अभिनेत्याने कितीदा करावी? अभिनेते शाहू मोडक (Shahu Modak) यांनी तब्बल २९ चित्रपटांमधून कृष्ण साकारला.
भारतीय सिनेमाच्या सत्तरच्या दशकाचा पूर्वार्धावर राजेश खन्ना भाऊ पाध्येंच्या भाषेत सांगायचं तर ’कंप्लिटली छा गया था’. एका पाठोपाठ तब्बल १८
सिनेमाचे चित्रीकरण करतांना कधी कधी अनपेक्षितपणे काही अडचणी येतात पण त्यावर काही गमतीशीर मार्ग देखील काढले जातात आणि यातूनच तो