गुलशन राॅय निर्मित व यश चोप्रा दिग्दर्शित "दीवार" (मुंबईत प्रदर्शित २४ जानेवारी १९७५) ला ४९ वर्ष होऊन देखील तो चित्रपट
डाॅ. आनंदच्या मनात प्रश्न येतो, "वह कौन थी?" ७ फेब्रुवारी १९६४ रोजी मुंबईत 'वह कौन थी ?' प्रदर्शित झाला त्यास
केंद्र शासनाकडून वैजयंतीमालाची पद्मभूषण पुरस्कारासाठी निवड झाली तेव्हा वैजयंतीमालाच्या अनेक वैशिष्ट्यांतील हे एक पटकन आठवलं. हेमा मालिनीने वैजयंतीमालाचे अभिनंदन केल्याचा
'मुझे जीने दो'मधील डाकूंचे आत्मसमर्पण ही वस्तुस्थिती होती. तसं प्रत्यक्षात घडले म्हणून चित्रपटात आले. सुनील दत्तचे वेगळेपण यातच आहे. दर्द
साठच्या दशकात अनेक चित्रपटांत अगदी शेवटी क्लायमॅक्सला मारामारी (हा त्या काळातील पब्लिकचा शब्द) असे आणि सत्तरच्या दशकात ती थोडी वाढली.
पिक्चरच्या जगात कधीही, केव्हाही, काहीही घडू शकते हीच तर या क्षेत्राची विशेष खासियत. अशीच एक भारी गोष्ट, एखाद्या चित्रपटात एकदम
हिंदी चित्रपटसृष्टीच्या चौफेरी इतिहासामधील काही क्लासिक चित्रपटांची केवळ आठवण आली तरी देखील त्या चित्रपटाचं एखादं अतिशय बोलकं प्रभावी पोस्टर, त्या
पूर्वी, जे काही बरं वाईट घडेल त्याची आपोआपच बातमी होई आणि सकाळीच पेपरवाला दरवाजातून घरात पेपर टाके तेव्हाच आजूबाजूच्या जगापासून
आर. एम. प्रॉडक्शन्सच्या रतन मोहन निर्मित व अली रझा दिग्दर्शित "प्राण जाए पर वचन न जाऐ" या चित्रपटासाठीचे हे गाणे
सरतं वर्ष सरलं आणि नववर्ष नवा अंदाज घेऊन आता आपल्यापुढे ठाकलं. सरत्या वर्षातल्या चार चांगल्या गोष्टी पुढे नेत आता प्रत्येकजण