काही कलाकार आपल्या भूमिकांना साकारताना स्वत: त्याला एक वेगळी हटके अशी ट्रीटमेंट देतात. कधी कधी तर दिग्दर्शकाला देखील ते अभिप्रेत
आपणा वाचकांपैकी आज देश विदेशात कुठेही असलेल्या अशा साठ आणि सत्तरच्या दशकात गिरगावातील मॅजेस्टिक सिनेमागृह व सेन्ट्रल थिएटर (Mumbai theatres)
अमिताभ बच्चन (Amitabh Bachchan) यांची अँग्री यंग मॅन ही इमेज जंजीर (१९७३) च्या यशानंतर तयार झाली. त्यांच्या या इमेजचा फायदा
चित्रपटाच्या नावापासून (इश्क इश्क इश्कपासून प्रेमपर्यंत केवढी तरी) प्रेमाच्या संवादापर्यंत (जिस दिल मे प्यार न हो वो दिल ही क्या…
कधी कधी कन्फ्युजनमधून चांगल्या गोष्टी घडून जातात. एकदा एका संगीतकाराने दोन गीतकारांना अनावधानाने एकच ट्यून देऊन गाणे लिहायला सांगितले.
महाराष्ट्राची हास्यजत्रा (Maharashtrachi Hasyajatra) हा शो प्रत्येक मराठी माणसाचा आवडता शो आहे. या शोचा चाहता नाही असा माणूस शोधूनही सापडणार
अनेकदा आपण बऱ्याच कलाकारांकडून मालिकाविश्वात काम करताना होणाऱ्या त्रासाबद्दल ऐकत असतो. यातले मुख्य त्रास म्हणजे कामाचे फिक्स नसलेले तास आणि
सिनेसृष्टीत अभिनय करणाऱ्या कलाकारांना त्यांच्या एका खास वैशिष्टयांबद्दल ओळखले जाते. प्रत्येक कलाकारांमध्ये एक खासियत असते. हीच खासियत या मंडळींची ओळख
यातीलच एक विस्मृतीत गेलेलं नाव म्हणजे निर्माता दिग्दर्शक देवेंद्र गोयल (Devendra Goel). ३ मार्च १९१९ ला जन्मलेल्या देवेंद्र गोयल यांचा
“कुण्या गावाचं आलं पाखरू, बसलंय डौलात न खुदु खुदु हसतंय गालात….” डोळ्यांसमोर लगेच रंजना यांचा चेहरा आला. नाकात नथ, चापून