हिंदी सिनेमाच्या गोल्डन इरा मध्ये जेव्हा आपण शिरतो त्यावेळेला आपल्याला अनेक मनोरंजक गोष्टी पाहायला
ज्युबिलीचे दिवस इतिहासजमा झालेत. जास्तीत जास्त चार सहा आठवडे हिटचा मुक्काम. पण 'हिटची ट्राॅफिज'ही
. एकोणीसाव्या शतकातील महान शायर मिर्झा गालीबच्या रचनांचा प्रभाव अनेक शायरांवर दिसतो. गालीबचेच समकालीन
एकविसाव्या शतकात तर इमरान हाशमीच्या आगमनानंतर चुंबनदृश्यांचा कहरच झाला! आता ओटीटी जमान्यात तर किसिंग
साठ आणि सत्तरच्या दशकातील ही मॅन धर्मेंद्र याने एका रेडिओ कार्यक्रमात दिलीप कुमार सोबत
दोन वर्षांपूर्वीची सकाळ झाली तीच अभिनयाचे विद्यापीठ म्हणून कायमच आदरणीय राहिलेल्या दिलीपकुमारच्या निधनाच्या वृत्ताने.
भारतीय चित्रपट संगीताचा सुवर्णकाळ जेव्हा चालू होता तेव्हा खरंतर सचिनदा यांचा अपवाद सोडला तर
डाकूपटांनीही एक काळ चित्रपट रसिकांच्या मनावर राज्य केले. डाकूपट म्हणजे, वाळवंटी प्रदेश, जबरदस्त घोडेस्वारी,
कपूर घराण्यातील प्रत्येक कलावंतांमध्ये संगीत रोमारोमात भिनलं होतं. राजकपूर त्याच्या प्रत्येक गाण्याच्या सिटिंगसाठी स्वतः
बॉलीवूडच्या अशा काही भन्नाट स्टोरी अशा आहेत की, ज्याची रंजकता आज देखील कायम आहे.