चित्रपट पाडता येतो...... या लेखाच्या शीर्षकात मी प्रश्नचिन्ह दिलेले नाही, यातच बरेच काही येते.... सुरुवातीलाच दोन परस्परविरोधी गोष्टी सांगतो...
लहरों से डरकर नौका पार नही होती, कोशिश करने वालों की हार नही होती... या हरिवंश राय यांच्या कवितेच्या ओळी
डिंपल कपाडीया म्हणजे बॉलिवूडला पडलेलं सुंदर स्वप्न... मधुबालानंतर सौंदर्यात कोण असेल तर डिंपलचं नाव येतं... फक्त सौंदर्य नाही तर ती
मनमोहन देसाई आणि अमर अकबर अँन्थनीची ४३ वर्षे...
या चरित्र अभिनेत्याचा सर्व प्रवास रंजक आहे. आणि आदर्शवतही.
'संशयकल्लोळ'च्या विशेष प्रयोगाला दिलीपकुमारने दिलेली शाबासकी आजही त्याला आठवतंय.
'मुंबई पुणे मुंबई' भाग पहिला यातलं 'कधी तू, रिमझिम झरणारी बरसात' हे गीत सुद्धा एका गायकाच्या जीवनाला वेगळं वळण देणारं
मराठी रंगभूमीवरील पंचहजारी प्रयोगांच्या रांगेतलं मनसबदारी नाटक म्हणजे वस्त्रहरण.
एक काळ गल्ली चित्रपटाचा, उद्याचा काळ ड्राईव्ह इन थिएटरचा!
पुरस्कार नाकारणारा प्राण!