भारतीय सिनेमाच्या सत्तरच्या दशकाचा पूर्वार्धावर राजेश खन्ना भाऊ पाध्येंच्या भाषेत सांगायचं तर ’कंप्लिटली छा गया था’. एका पाठोपाठ तब्बल १८
भारतीय सिनेमाच्या क्षेत्रात पूर्वीच्या काळी एक निरोगी आणि निकोप अशी स्पर्धा होती. स्पर्धा नक्कीच होती पण एकमेकांचे पाय ओढणं नव्हतं
चित्रपटाच्या नावापासून (इश्क इश्क इश्कपासून प्रेमपर्यंत केवढी तरी) प्रेमाच्या संवादापर्यंत (जिस दिल मे प्यार न हो वो दिल ही क्या…
ऐंशीच्या दशकाच्या सुरुवातीला किशोर कुमार (Kishore Kumar) ने एकच गाणे दोनदा रेकॉर्ड केले होते! तेच गाणे पुन्हा दुसऱ्यांदा रेकॉर्ड करण्याची
पन्नासच्या दशकात आपल्या विनोदी अभिनयाने रसिकांचे मनोरंजन करणारा हरफन मौला कलाकार किशोर कुमार (Kishore Kumar) याने साठच्या दशकाच्या मध्यवर्ती एक
क्लासिकल बेस गाणं आले की किशोर कुमार (Kishore Kumar) थोडासा नर्वस असायचा. कारण त्याने कुठलेही शास्त्रीय संगीताचे अधिकृत शिक्षण घेतलं
संगीतकार राहुल देव बर्मन (R. D. Burman) सत्तर आणि ऐंशीच्या दशकातील आघाडीचा संगीतकार होते. त्यांनी भारतीय चित्रपट संगीताचा चेहरा मोहरा
१९६९ साली राजेश खन्नाचा ‘आराधना’ (Aradhana) हा सिनेमा सुपरहिट झाला आणि त्याच्या सोबतच किशोर कुमारचे यांचे देखील भाग्य उदयास आले.
गीतकार Dev Kohli यांनी फार जास्त गाणी लिहिली नाहीत पण जी लिहिली ती खूपच भावस्पर्शी आणि लोकप्रिय ठरली. त्यांच्या पहिल्या
हिंदी सिनेमाच्या क्षेत्रात नवीन कलावंताला फार मोठा संघर्ष करावा लागतो. एक तर त्याला वारंवार स्वतःला सिद्ध करावे लागते. एवढं करूनही