आपण गुगलवर जॉनी वॉकर हा शब्द टाईप केला तर लगेच आपल्याला एका व्हिस्कीची माहिती समोर येते कारण जगभर हा ब्रँड
हिंदी सिनेमाच्या गोल्डन इरा मध्ये जेव्हा आपण शिरतो त्यावेळेला आपल्याला अनेक मनोरंजक गोष्टी पाहायला मिळतात ऐकायला मिळतात. खरंतर हिंदी सिनेमामध्ये
. एकोणीसाव्या शतकातील महान शायर मिर्झा गालीबच्या रचनांचा प्रभाव अनेक शायरांवर दिसतो. गालीबचेच समकालीन शायर होते अमीर मीनाई यांच्या एका
एकविसाव्या शतकात तर इमरान हाशमीच्या आगमनानंतर चुंबनदृश्यांचा कहरच झाला! आता ओटीटी जमान्यात तर किसिंग सीन बाबत कुणालाच काही वाटत नाही.
साठ आणि सत्तरच्या दशकातील ही मॅन धर्मेंद्र याने एका रेडिओ कार्यक्रमात दिलीप कुमार सोबत झालेल्या पहिल्या भेटीचा एक दिलचस्प किस्सा सांगितला
आपल्याकडे हिंदी सिनेमात काही समज आहेत आणि ते पक्के आहेत. या समजूतीवर निर्माते इतकी चिकटून आहेत की, त्याच्या बाहेर पडायला
सिनेमाचा समाजावर समर्पक प्रभाव पडावा व सोप्या भाषेत आपला संदेश, आपलं काम लोकांपर्यंत पोचावं यावर त्यांचा विशेष भर असायचा. या
भारतीय चित्रपट संगीताचा सुवर्णकाळ जेव्हा चालू होता तेव्हा खरंतर सचिनदा यांचा अपवाद सोडला तर कोणत्याही संगीतकाराने त्याला फारसे सिरीयसली कधी
कपूर घराण्यातील प्रत्येक कलावंतांमध्ये संगीत रोमारोमात भिनलं होतं. राजकपूर त्याच्या प्रत्येक गाण्याच्या सिटिंगसाठी स्वतः उपस्थित असायचा. वेळप्रसंगी तो संगीतकारांना आणि
बॉलीवूडच्या अशा काही भन्नाट स्टोरी अशा आहेत की, ज्याची रंजकता आज देखील कायम आहे. हा किस्सा १९७७ सालचा आहे. निर्माते कृष्णा