भारतीय सिनेमाच्या सत्तरच्या दशकाचा पूर्वार्धावर राजेश खन्ना भाऊ पाध्येंच्या भाषेत सांगायचं तर ’कंप्लिटली छा गया था’. एका पाठोपाठ तब्बल १८
“गोड गोजिरी लाज लाजरी, ताई तु होणार नवरी”… या ओळी ऐकल्या की आपसूकच भरत जाधव यांचं ’श्रीमंत दामोर पंत‘ हे
सिनेमाचे चित्रीकरण करतांना कधी कधी अनपेक्षितपणे काही अडचणी येतात पण त्यावर काही गमतीशीर मार्ग देखील काढले जातात आणि यातूनच तो
लक्ष्मण उतेकर दिग्दर्शित ‘छावा’ (Chhaava) या चित्रपटाने एकामागून एक नवे रेकॉर्ड करण्याची मालिका सुरुच ठेवली आहे. १४ फेब्रुवारी २०२५ रोजी
आपण अगदी कोणत्याही कलाकाराची कुंडली मांडली, बदलती नक्षत्रे पाहिली तरी त्यात त्याचे घोषणेवरच बंद पडलेले चित्रपट म्हणा, मुहूर्तावर म्हणा अथवा
मराठी मनोरंजनविश्वातील आघाडीचा अभिनेता म्हणजे विराजस कुलकर्णी (Virajas kulkarni). विराजसने आपल्या प्रभावी अभिनयाने खूपच कमी वेळात स्वतःची मोठी ओळख तयार
सत्तरच्या दशकात जेव्हा रूपेरी पडदा पूर्वाधात राजेश खन्नाच्या गुलाबी प्रणयाने बहरला होता आणि उत्तरार्धात अमिताभ रूपी वादळाच्या सुडाग्नीने रंगला होता
भारतीय सिनेमाच्या क्षेत्रात पूर्वीच्या काळी एक निरोगी आणि निकोप अशी स्पर्धा होती. स्पर्धा नक्कीच होती पण एकमेकांचे पाय ओढणं नव्हतं
थ्रिलर, अॅक्शन, रोमॅंटिक-कॉमेडी या पठडीतील चित्रपट अलीकडे प्रेक्षकांना पाहायला फार आवडतात. पण बॉलिवूड सध्या दाक्षिणात्य चित्रपटांचीच कुठेतरी नक्कल करत असल्यामुळे
मराठी चित्रपटसृष्टीच्या चौफेर वाटचालीतील एक ट्रेण्ड सेटर चित्रपट. कितीही वेळा पहावा कधीही कंटाळा येत नाही की फाॅरवर्ड करावासा वाटत नाही.