पिक्चर एन्जाॅय करण्यात उत्स्फूर्तता होती. चित्रपटसृष्टीच्या चौफेर इतिहासात त्यांचा महत्वाचा वाटा होताच. आज त्याच्या आठवणी राहिल्यात. प्रत्यक्ष फेरफटका करताना ते
मराठा मंदिर थिएटरवर 'रझिया सुल्तान 'च्या अतिशय दिमाखदार डेकोरेशनचा भाग म्हणून एक भव्य गरुड उभारल्याचे आठवतेय. ते पाहायला होणारी गर्दी
न्यू एम्पायरमधील चित्रपट अखेर २१ मार्च २०१४ पासून थांबला. तेथील खेळ शांत झाला. आता न्यू एम्पायरला जाणे झालेच तर तेथील
नाॅव्हेल्टीतील विशेष उल्लेखनीय यश गोविंद निहलानी दिग्दर्शित 'अर्धसत्य' ( १९८३) या चित्रपटाचे. या चित्रपटापासून समांतर चित्रपट आणि व्यावसायिक चित्रपट यामधील
न्यू एक्सलसियरची माझी ही वेगळी आठवण. मुंबईतील जुन्या काळातील सिंगल स्क्रीन थिएटर्सपैकी हे एक छान मेन्टेन केलेले थिएटर म्हणून त्याची
चित्रपटगृह म्हणजे केवळ चार भिंती नसतात तर ते अनेक प्रकारच्या छोट्या छोट्या गोष्टींचे विश्व असते, अनुभव असतो. पडद्यावर चित्रपट सुरु
लहानपणी हरवलेले दोन भाऊ अथवा बहिणी पिक्चरच्या अखेरीस एकमेकींना भेटतात हा एक हिट फाॅर्मुला पब्लिकने सातत्याने पसंत केला. यातील मनोरंजनाची
मल्टीप्लेक्स युगात अनेक जुन्या सिंगल स्क्रीन थिएटर्सवर पडदा पडत गेला, मेन थिएटर संस्कृती कालबाह्य होत गेली. पुढील पिढीला मेन थिएटरला
नव्वदच्या दशकात कुलाब्यातील मुकेश मिलमध्ये एकाद्या हिंदी चित्रपटाचे शूटिंग रिपोर्टीग अथवा एकाद्या मुलाखतीसाठी गेल्यावर अधूनमधून स्ट्रॅन्डवर चक्कर मारायचो. आपली सिनेपत्रकारीतेची
दिवाळीत चित्रपट प्रदर्शित होण्याच्या संस्कृतीत असा अनुभव मोलाचा. दिवाळीमुळे एकाद्या पिक्चरचा किती कोटीचा व्यवसाय वाढला अशा आकडेमोडीच्या प्रमोशनच्या छापील बातम्या