संगीतकार राहुल देव बर्मन (R. D. Burman) सत्तर आणि ऐंशीच्या दशकातील आघाडीचा संगीतकार होते. त्यांनी भारतीय चित्रपट संगीताचा चेहरा मोहरा
भारतीय सिनेमाच्या इतिहासात अगदी मोजक्याच सिनेमातून अभिनय करून आपल्या कलाकृतीने आगळा वेगळा ठसा उमटविणार्‍यात एक नाव होतं जेनिफर कॅन्डॉल (Jennifer
आर के फिल्मचा ‘मेरा नाम जोकर’ हा चित्रपट भले त्या काळात फ्लॉप झाला असला तरी नंतरच्या काळात मात्र या चित्रपटाने
पन्नास आणि साठच्या दशकामध्ये अख्तर मिर्झा (Akhtar Mirza) यांचे मोठे नाव होते. ते चांगले कथालेखक पटकथाकार होते. एकदा त्यांनी लिहिलेल्या
ख्यातनाम अभिनेते बलराज सहानी यांनी त्यांच्या आत्मकथेमध्ये या चित्तथरारक प्रसंगाचे वर्णन केले आहे आणि त्यांनी हा प्रसंग लिहिल्यानंतर, ”माझ्या हट्टापायी मी
भारतीय चित्रपट सृष्टीतील महान अभिनेता दिलीप कुमार (Dilip Kumar) आपल्या भूमिकांबाबत अत्यंत चूझी असायचे आणि प्रत्येक भूमिका १००% न्याय देऊन
मोहम्मद रफी (Mohammed Rafi) या गुणी आणि प्रतिभावान पार्श्वगायकाने आपल्या आवाजातील जादूने भारतीय चित्रपट संगीतातील सर्वाधिक यशस्वी गायक म्हणून नावलौकिक
हिंदी सिनेमाच्या दुनियेतील काही किस्से जुने जरी झाले तरी त्यातील गंमत अबाधित असते. असाच एक किस्सा १९९३ सालच्या चित्रपट मासिकांमधून
पंतप्रधान पं. जवाहरलाल नेहरू, राष्ट्रपिता म. गांधी आणि सरोजिनी नायडू यांची चाळीसच्या दशकातील आवडती गायिका कोण होती? या गायिकेला १५
संगीतकार नौशाद (Naushad) यांचं भारतीय चित्रपटातील योगदान अतुलनीय असा आहे. चाळीसच्या दशकापासून थेट २००५ सालापर्यंत ते संगीताच्या दुनियेत ताठ मानेने