अभिनेता शम्मी कपूर (Shammi Kapoor) हिंदी सिनेमाच्या पडद्यावर पहिल्यांदा झळकला १९५३ सालच्या ‘जीवन ज्योती’ या चित्रपटात. या चित्रपटाचे दिग्दर्शन महेश
महेश कोठारे, अशोक सराफ, लक्ष्मीकांत बेर्डे यांनी एकत्रित अनेक अजरामर चित्रपट दिले आहेत. त्यापैकीच एक चित्रपट म्हणजे ‘धुमधडाका’. हिंदीतील ‘प्यार
१९८० च्या दशकापासून दूरचित्रवाणी, नाटक आणि चित्रपटांमध्ये विविधांगी भूमिका साकारत प्रेक्षकांच्या मनावर अधिराज्य गाजवणाऱ्या अभिनेत्री सुप्रिया (Supriya Pilgoankar) यांनी आजवर
आजच्या ग्लोबल युगात आंतरजातीय व आंतरधर्मीय विवाह खूपच मोठ्याच प्रमाणावर होताना आपण पाहतोय. पण पन्नास वर्षांपूर्वीचे सामाजिक, कौटुंबिक वातावरण अशा
भारतीय सिनेमा क्षेत्रातील सर्वोच्य पुरस्काराकरीता म्हणजेच दादासाहेब फाळके पुरस्काराकरीता सर्वाथाने सार्थ असूनही डावललेल्या अभिनेत्री म्हणजे आपल्या मराठमोळ्या कलावंत ललिता पवार.
पार्श्वगायक मुकेश (Mukesh) यांचा स्वर जितका सुंदर आणि मधुर तितकंच त्यांचं व्यक्तीमत्व देखील. निष्पाप , निरागस आणि सतत इतरांचा विचार
‘आरती’ प्रदर्शित झाल्यावर राजश्री चित्र संस्थेचा दुसरा चित्रपट होता ‘दोस्ती’(Dosti). ६ नोव्हेंबर १९६४ रोजी हा सिनेमा प्रदर्शित झाला.
‘दिलवाले दुल्हनिया ले जायेंगे’ हा चित्रपट डोळ्यांसमोर आला की काजोल-शाहरुख (Kajol- Shah Rukh Khan) पाठोपाठ मंदिरा बेदीचा (Mandira Bedi) चेहराही
प्रत्येक कलावंताचं एखादं गाणं त्यांचं सिग्नेचर सॉंग असतं. हे गाणं ऐकलं की लगेच त्या कलाकाराचा चेहरा डोळ्यापुढे येतो. गायक सुरेश
सत्तरच्या दशकामध्ये समांतर चित्रपटाने सातत्याने चांगलेच बाळसे धरले होते. आपली एक वेगळी स्वतंत्र ओळख निर्माण केली होती.