सत्तर आणि ऐंशी च्या दशकातील आघाडीचा पार्श्वगायक किशोर कुमार. ते आपल्यातून जाऊन देखील चाळीस एक वर्षे होत आहेत; तरीही आजची तरुणाई
साठच्या दशकात संगीत नाटकांनी पुन्हा एकदा नाट्यरसिकांवर आपली जादू दाखवायला सुरूवात केली होती.आता या पालखीचे भोई नवे होते. कवयित्री शांता
दिलीप कुमारच्या (Dilip Kumar) अभिनयात रंगलेल्या भूमिकांनी पन्नास आणि साठच्या दशकातील प्रेक्षकांच्या मनावरील गारूड आजही कायम आहे. पण सत्तरच्या दशकात
आपल्या अभिनयाच्या जोरावर दीड दशक रसिकांच्या हृदयावर साम्राज्य गाजविणारा कलाकार म्हणजे संजीव कुमार. वयाच्या अवघ्या ४८ व्या वर्षी काळाच्या पडद्याआड
रेट्रो काळातील सुमधुर गाण्यांच्या मेकिंगच्या गोष्टी आज देखील रसिकांना अचंबित करतात त्या काळात आपली निर्मिती सर्वार्थाने चांगली व्हावी म्हणून सर्व
संगीतकार आर ड बर्मन यांच्या अनेक चित्रपट निर्माता आणि दिग्दर्शकांशी अत्यंत जिव्हाळ्याचे संबंध होते. इतके की त्यांच्या चित्रपटांना क्वचितच आर
काही काही कलाकारांची फिल्मी एन्ट्री खूप अनपेक्षित पण इंटरेस्टिंग अशी असते. खरंतर या कलाकाराला चित्रपटात काम करायचं नव्हतं. पण आयुष्यात अशा
जेष्ठ पार्श्वगायक मोहम्मद रफी यांच्या गाण्यांची संख्या तुलनेने सत्तरच्या दशकामध्ये कमी झाली होती. याचे महत्त्वाचे कारण म्हणजे किशोर कुमार त्या
अमिताभ बच्चन आणि राजेश खन्ना या दोघांनी ऋषिकेश मुखर्जी यांच्या ‘आनंद’ आणि ‘नमक हराम’ या दोन चित्रपटात एकत्र काम केले.
मराठी साहित्य दरबारातील एक मानाचं पान होतं व पु काळे. शहरी मध्यमवर्गीयांच्या भाव भावनांचं फार सुरेख चित्रण त्यांच्या कथांमधून असायचं.