‘मै जिंदगी का साथ निभाता चला गया और फिक्र को धुवें मे उडाता चला गया…’ साहीर लुधियानवी यांनी लिहिलेल्या या
देव आनंदचा चाहता असणे हे एक प्रकारचे उर्जा देणारे असते. त्याच्या चित्रपटातील गाणी गुणगुणली तरी हुरुप येतो.( देस परदेस चित्रपटापर्यतची
पूर्वीच्या काळी गाणी बनण्याची प्रक्रिया खूप मनोरंजक असायची. अशाच एका रोमँटिक गाण्याने गेली पन्नास वर्ष रसिकांना रिझवले आहे. हे गाणं
दिग्दर्शक चंद्रा बारोट यांच्या निधनाचे वृत्त समजताच देश विदेशातील चित्रपट रसिकांना लगेचच १९७८ सालचा ‘डाॅन’ हा चित्रपट आठवला यातच त्यांचे
भटकायला कुणाला आवडत नाही? रोजच्या ऑफिसच्या, धकाधकीच्या जीवनात थोडासा ब्रेक घेऊन मित्र-मैत्रिणींसोबत किंवा कुटुंबासोबत फिरायला सगळ्यांनाच आवडतं.. पण जर का
हिंदी सिनेमाच्या इतिहासात डोकावताना बऱ्याच मनोरंजक गोष्टी दिसून येतात. आज इतक्या वर्षानंतर आपण जेव्हा त्या ऐकतो किंवा वाचतो तेव्हा खूप
नवकेतन फिल्म्स ला जेंव्हा १९७५ साली पंचवीस वर्षे पूर्ण झाली तेव्हा देव आनंदने तीन चित्रपटांची घोषणा केली. हे तीन चित्रपट
जवळपास प्रत्येक कलाकार, निर्माता, दिग्दर्शक, गीतकार, संगीतकार, पार्श्वगायक, तंत्रज्ञ यांच्या प्रगती पुस्तकात एक हमखास असणारी गोष्ट, एखादा चित्रपट मुहूर्तालाच बंद
नवकेतन फिल्म एवढं जरी म्हटलं तरी चित्रपट रसिकांच्या (की व्यसनींच्या) किमान दोन पिढ्यांच्या डोळ्यासमोर ‘नौ दो ग्यारह’, ‘तेरे घर के
अमिताभ बच्चन यांच्या ’अ‍ॅंग्री यंग मॅन’ या इमेजला जन्म देणारा सिनेमा म्हणजे प्रकाश मेहरांचा ११ मे १९७३ साली प्रदर्शित झालेला