ते दिवसच वेगळे होते. थेटरातला पिक्चर, मेळे, रंगभूमी, रेडिओ, लाऊडस्पीकर, इराणी हाॅटेलमधील ज्यूक बाॅक्स
मला आठवतय, शाळेच्या दिवसात एका मराठी वृत्तपत्रात त्या काळातील एक सिनेपत्रकार कायमच अनिल 'ढ'वन
पिक्चर पडद्यावर आला, पहिल्या शो ला हाऊसफुल्ल गर्दी झाली तरी तो पब्लिकने नाकारला, त्याच्यावर
"यश हेच चलनी नाणे" अशा मनोरंजन विश्वाच्या अलिखित नियमानुसार बरेच काही घडते…. बाहुबली (
मनमोहन देसाई माझ्या अतिशय आवडत्या दिग्दर्शकांनी एक. सत्तरच्या दशकात त्यांनी राजेश खन्ना व हेमा
चित्रपटसृष्टीच्या चौफेर वाटचालीतील अनेक छोट्या छोट्या गोष्टीत बरीच रंगत आहे. तुम्हाला कदाचित आश्चर्य वाटेल,
लोग जिंदगी का सबसे छोटा और सबसे किमती लब्ज भुल गये है, प्यार. किसी
इराॅस इंग्लिश चित्रपटांसाठी विशेष होते. टाॅवरिंग इन्फर्मो, एन्टर द ड्रॅगन, समर ऑफ 42 असे
आज चालत्या फिरत्या टॅक्सीत अगदी मोबाईलवरही रेडिओ ऐकायला मिळतोय. पूर्वीही हातात रेडिओ अथवा छोटा
गुलशन राॅय निर्मित व यश चोप्रा दिग्दर्शित "दीवार" (मुंबईत प्रदर्शित २४ जानेवारी १९७५) ला